HIM - Venus Doom (evet, yeni album degil)

Tears on Tape diye bir albüm çıkardı bunlar geçenlerde. Ama 24 yaşımda HIM dinlemekten utanıyor olmasaydım bile onun hakkında bir post yazmazdım, sinirim bozulurdu. Ha yine çemkirmeden duramayacağım tabii ama en azından yazıyı pek fena bir albümle ziyan etmemiş olurum.

Yıl 2007, Ville Valo, Bam Magera ve MTV'nin köpeği olmuş. Popülerleşmek adına onun bunun arkası yalanmış, müzik kalitesinde bariz bir düşüş olmuş. Alakasız bir kadınla alakasız bir düet yapılmış (Summer Wine). Ben Dark Heart isimli yüz karasından sonra HIM dinlemekten çoktan vazgeçmişim. Daha doğrusu Justin Bieber'a küsen genç kız ayaklarına yatmışım. Hazır konusu açılmışken, kim ergen mergen genç kız diyor bunlara yahu? Söz konusu videoda ben sadece çocuk gördüm. Sonra 6 yaşından beri Mozart dinleyen süper kaliteli entel insanların o cocukcağıza bir küfretmediği kaldı. Ana baba olunca tükürdüklerini yalayıp o zamanlar çıkacak olan başka herhangi bir tırt şarkıcının konserine kendi elleriyle götüreceklerinden adım gibi eminim. Şimdi neden savunmaya başladıysam Bieber fanlarını? Kendi ergenliğimi aklama çabaları herhalde.

Ne oluyorsa ergenlikte oluyor işte. Ben bu HIM'i bayağı severdim bir zamanlar. Hala da dinlerim biliyor musun? Ama Finlandiya'dan çıkmış olmanın getirdiği bir metalcilik var bu adamlarda, sonradan emoya bağlamış olsalar da. Metalci dediğin hep iyi olmak zorunda değil, ama onun da kalitelisi, kalitesizi var elbet. Bu adamların geçmişine bakılırsa kaliteli adamlarla bağlantılılar hep. Sonra Bam Magera geldi tabii.

Ne diyordum, 2007 oldu ve Venus Doom'u çıkardı bunlar. Dark Light gibi Amerikan emo-pop (?) türünde etiketlenecek bir albümden sonra pek bir şey beklemiyor insan. Ama çok kızdırdıkları eski fanlarına özür mahiyetinde bir albüm yapmışlar da haber vermemişler halbuki. Sleepwalking Past Hope diye bir şarkıları vardır o albümde, ortalama 3-4 dakikalık HIM şarkılarına inat 10 dakikadır. Bunu dinlerken mutluluktan ağlayacağımı hatırlarım. O gitarlar, sololar nedir öyle allasen? Ayrıca yıllardır duymadığımız kalın vokalini (?) kullanmış burada Ville. Bu önemli bir ayrıntı çünkü Ville Valo'nun sesini özgün yapan şey bu vokaldir aslında. Çok iyi becerebildiği ve kesinlikle müziklerine de çok yakışan inişli çıkışlı vokalleri neden kullanmıyor Ville? Venus Doom'da hem sesini çok iyi kullanmış, hem de müzikal yaratıcılığını ortaya koymuştur adam. Diğer grup üyeleri ise, tekdüze ritimlerle nasıl harcandıklarını göstermişlertir bize. Kısaca, Deep Shadows and Brilliant Highlights ve öncesi çağına döndüklerini, tekrar ciddi ve kaliteli bir şeyler yapmak istediklerini anlatmışlartır bize. Bu kadar uzun yorum yapmaya gerek kalmadan, albümü dinledikten sonra verdiğim tepki çok uygun olacak burada sanırım: "HIM tekrar rock yapmaya başlamış ulan!"

Sağ gösterip sol vurmak deyimini kullanırsam çok mu zorlama olur? Bundan sonra Screamworks: Blah blah tam adını bile hatırlamıyorum isimli bir albüm yayınladılar. Venus Doom'da nasıl ağladıysam bunu dinlerken de ağladım -bu sefer üzüntüden. Geçenlerde de aynısının tıpkısı devam albümü geldi, Tears on Tape. Ama üzülmeyi bıraktım artık, güzel bir şeyler beklemeyi de. Hayır, ismi Tears on Tape olan albümden ne bekleyebilirsin ki zaten? Belli, 'rock' adı altında bol bol arabesk ve emo karışımı dinleyecektik. Hep aynı tekdüze ritim ve melodilerle, aynı şarkının farklı versiyonlarını koymuşlar son iki albüme. Üstelik benim o nefret ettim Dark Light'ta bile birkaç 'catchy', 3-5 gün için bile olsa akılda kalıcı, sözde hit değeri taşıyan şarkılar vardı. Peki ya son iki albüm? SIFIR (rakamla: 0). Ne yapmaya çalıştıkları belli. Parası bitmiş arkadaşların albüm çıkarmışlar.

Yeni nesil alternatif gençliğin dinlediği Tokio Hotellerden yine de iyidir ama HIM. 24 yaşına geldim, hala eski (ve Venus Doom olarak yeni) şarkılarını keyifle dinleyebiliyorum -nostalji yapmak adına da değil üstelik. Elitistlik yapıp müziği aşağılamanın anlamı yok. 'Kulağına hoş gelen şey'i dinlemiyorsan hayat çok sıkıcı olur. Bu da müziğin ruhuna aykırı değil mi zaten?