Pek sevimli ve tatlış başlayıp dudaklarımıza gülücükler kondurarak devam etmiş sonra da ağlatarak bitirmiş bir animasyon yapmışlar, tebrik ediyorum. Duygu dalgalanmalarım ne zamandır bu kadar çorba olmamıştı. Gerçi yönetmen Isao Takahata'nın geçmişinde her dakikasında hıçkırarak ağlatmış, sonunda da üzüntü krizi geçirtmiş Grave of the Fireflies var. Anime olayına girdiğimde ilk izlediğim filmlerden biriydi, son da olabilirmiş. Çok şükür gençken bu kadar çabuk pes etmiyormuşum.
Bir bambu ormancısının ağaçların birinde minik bir prenses bulmasıyla başlıyor film. Bu prenses ruhu önce bebeğe dönüşüyor, sonra da hızla büyüyüp bir genç kız oluyor. Tüm bu aşamaları görüyoruz ve keyifle izliyoruz -Kaguya genç kız olana kadar yani. Ormancı Kaguya'nın kutsal bir varlık, bir prenses olduğunu farkediyor ve bambudan çıkan tüm yatırımları kızımız ve ona yaraşır bir saadet (kısmet) planlamak için harcıyor. Bir baba şefkatiyle onu çok sevdiği ormanlardan alıp bir saraya hapsediyor. İyiliği için yaptığı çok aşikar, dönemin ve çoğu Asya geleneklerinde kadına bakış açısı düşünülürse çok tutarlı. Ama kız tüm bu varlık, talipler vs içinde yüzerken hiç de mutlu olmuyor haliyle.
Sonuna ne kadar sövsem azdır. ///Bu paragrafta spoiler var/// Bir Buda olayı vardı, ben bağlantıyı da çözemedim açıkçası ama mesaj falan verilmeye çalışılıyorsa çook yanlış mesajlar aldığımı düşünüyorum. Belki de buruk son falan yapmaya çalışmışlardır fakat bu basbaya kötü son be kardeşim. Hoş, ben Ay Krallığı'na dönmesini istiyordum, ne de olsa bu salak dünyada biz fanîlerin arasında yeterince mutsuzdu. Ama gel gelelim Ay'a dönmesi onun için 2. bir hapis hayatı olacak belli ki. Kız Heidi ekolünü takip edip dağlarda yaşamak, tarım yapmak istiyor. Neden yani, köyüne geri dönüverseymiş ne olurmuş, çözüm bu kadar zor mu diye serzenişlerde bulundum biraz. Hani bazen mutlu son için çok kasılır ya, burada da kötü son (amaçlanan şey bu olmayabilir) için kasmışlar gibi geldi. Bir de değinmeden geçemeyeceğim, bunlar Sutemaru'yla tekrar birleşmelerini çok güzel ve mutluluk verici bir şey gibi gösterirlerken ben o esnada kusuyordum. Adam evlenmiş çocuğu olmuş, ailesini bizim Prenses uğruna bırakması fikrini romantik mi bulmamız gerekiyordu? Çok şükür gerçekleşmedi gerçi. Biz de onu centılboy falan sanmıştık, güzel çocukluk aşkını görünce hemen ailesini terkedecek kadar karaktersiz ve kaypak bir denyoymuş meğer. İşin kötüsü çoğu kişi eminim sırf Kaguya ana karakter diye, sırf kız GÜZEL diye, sırf karısı ve çocuğu köylü silik tipler diye onları terketmesini umursamazdı.
Görselliğini alkışlıyorum. Çizimlerin nasıl oluşturulduğu ayrıntısını hiç araştırmadım ama kalem ve fırça darbelerinin belli olması güzel bir ayrıntı. Haraketli sahnelere uyum sağlayan ve karakterlerin psikolojisine göre değişen dinamik çizgiler var, izlemesi pek keyifli. Renkler solgun -hatta karamsar sahnelerde epey ortaya çıkıyor bu. O abartılı, ayrıntılı, gıcır gıcır ve biraz daha plastik anime çizimlerini ben seviyorum açıkçası ama bu üslubun kattığı sanatsal hava ayrıca hoşuma gitti. Daha stilize, basit ve kimi zaman eskiz-vari serbestliğindeki çizgiler baştan savma durmuyor, tam tersi insanda hayranlık uyandırıyor. Tabii kişinin zevkine göre değişecek şeyler ama 'iyi çizim' kategorisine girdiği gerçeğini yadsımayalım. Çocuklara özel bir sevgi beslemeyen ben (tamam kabul ediyorum birbirimizden pek hazzetmeyiz) bile bebek Kaguya'yı gözlerimden kalpçikler çıkarak izledim. Ama uzun bir anime ya da manga serisinde bu tarz çizimleri tercih edeceğimi sanmıyorum. Zaten seinen sevmeyişimin nedenlerinden biri de klasik anime çizimlerinin dışına çıkması.
Puanlamadan olmaz!
Konsept: 8
Hikaye: 6
Anlatım: 8
Karakterler: 7
Görsellik: 8
Genel: 7,22
Yorumlar
Yorum Gönder